بارون نم نم میزنه منم قدم می زنم ..

بارون میزنه منم آروم دارم قدم می زنمو تو این بارون را میرم ..

توی کوچه آروم روی زمین خیس قدم می ذارم یکم سردمه اما زیب سویشرتمو   باز می ذارم ..
آروم را میامو تو  چاله های آب روی جاده قدم می ذارم  باد می زنه شالم رو ، روی کف جاده من جا می ذارم
وقتی زنجیر سردم می خوره به گردم یخ می کنم  دارم قلبمو با یه عالمه غم حمل می کنم
دارم میمیرم خودمم می دونم اما  می خوام به فردا یکم فکر بکنم
شاید فردا از امروز بهتر  باشه
نور آفتاب  بجای این باد سرد باشه
شاید خنده ها بجای این اشک باشه
شاید  گل ها گل بدنو گل گلدون منم  روش برگ باشه
شاید اون برگرده تا آخر عمرم پیش من باشه
شاید تا آخر دستاش تو دستای من باشه
آخ برمیگردم تو کوچمون
مگه این باد سرد می ذاره این دل از سنگ وا شه
یعنی واقا باید زندگی من تو یه نامه تاشه
یعنی واقا رفتو این مونده جاشه
آتیشم می زنه تو اون بارون اون حرفی که رو لباشه
خدا حافظ غریبه بذار این آخر کار ما باشه .....